
Het grootste gevaar van het klimaatprobleem is inflexibiliteit. Politieke weerstand tegen de nieuwe realiteit wordt laakbaar als de burger dientengevolge geacht wordt hiervoor zelf de prijs te betalen. Elke ramp is natuurlijk vreselijk, het wordt echter belastender als blijkt dat autoriteiten vooraf op de hoogte waren, de verandering aan zagen komen en bewust niét handelden in het belang van politiek tafelzilver.
De meeste parlementaire enquêtes ontstonden op basis van zo’n klimaatverandering. Regeerakkoorden geven vaak invulling aan programma’s die al eerder zijn gevormd op basis van politieke uitruil. Hoe de departementale kroonjuwelen daarna ook worden gekoesterd, de onderliggende laag ambtenaren, de ‘ijsberg’, blijft gewoon in stand ook al is het klimaat ondertussen volstrekt gewijzigd.
Een klimaatprobleem vormt zich als de politieke uitvoering achterloopt bij de economische, maatschappelijke en vestigings-technische realiteit. Het kabinet Rutte II koos in 2013 voor sluiting van de helft van alle gevangenissen. Losgeslagen van alle realiteit verdedigde toenmalig minister Opstelten dit met vergrijzing. Het geld kon veel beter gebruikt worden voor subsidies voor onder meer zonnepanelen. U weet wel die die panelen waarmede u in de toekomst dan kon terugleveren.
Ons huidige hoofdlijnenakkoord stamt uit 2024. Sindsdien is het economische en politieke wereldtoneel compleet gewijzigd. Ook nu zouden de oogkleppen af moeten en dient er herijkt te worden net als in de ons omringende landen.
Vol ijver volhardt ons huidige kabinet echter nog immer in de uitvoering van een duur en verouderd regeerakkoord. De vereiste belastingen stuwden de inflatie veel hoger dan in onze buurlanden en we werden daarmede de trotse bezitters van de hoogste belasting op energie, benzine, gas, hotelovernachtingen en Europese luchtvaart. Diep vanuit de ijsberg volhardt men nog immer in oude initiatieven die de maatschappij al lang niet meer steunt. En zo kán het gebeuren dat bijvoorbeeld de gemeente Amsterdam bóvenop de eenzijdig hoge landelijke eisen zoals de CO2-taks, zóveel extra duurzaamheidseisen heeft opgelegd dat zich in het afgelopen jaar 50 procent minder internationale bedrijven vestigden in de regio met de beste bestuurder van Nederland.
IATA berekende dat de luchtvaart wereldwijd met 50 procent groeit in de komende 20 jaar. De gedecideerdheid van minister Madlener om de slots op Schiphol vast te klikken op 478.000 is niet alleen een bevestiging van het klimaatprobleem, maar het doet qua irrealiteit weinig onder voor de gevangenissluitingen van weleer.
Voor de slotbeperking zijn wederom gemanipuleerde cijfers gebruikt en wederom vormt Atlantische retaliatie geen prettig vooruitzicht. Overigens gaat het regeerakkoord helemaal niet over slotaantallen, doch over vermindering van geluid. Dit kan relatief eenvoudig vorm gegeven worden door eisen op te leggen aan het type toestel.
De krimp door harde slotbeperking is niet meer van deze tijd en bovenal volstrekt irrealistisch. De wereldwijde luchtvaart groeit in de komende decennia snel. Met een harde beperking wordt onze connectiviteit en economische ontwikkeling voor de toekomst bewust beperkt, dit is onnodig en uitermate schadelijk voor Nederland, vooral met de wetenschap van vandaag. Ik roep de PVV daarom op tot realiteitszin in de komende voorjaarsnota, anders vrees ik dat we een klimaatprobleem hebben beste lezer.