Dat alles veranderde toen ik vijf jaar geleden een Ford F150 pick-uptruck aanschafte. Sindsdien horen we er echt bij. De auto is gemaakt voor het leven op het platteland en is niet voor niets de meest verkochte auto in de VS. Toen Ford aankondigde dat er een elektrische versie van de F150 zou komen, heb ik me direct ingeschreven. Precies toen ik aan de beurt was, kwam Elon Musk met zijn Tesla Cybertruck en ik was verkocht. Wat een supertruck was dat. Ook daarvoor schreef ik me in. Begin dit jaar kreeg ik bericht dat ik aan de beurt was. Op diezelfde dag zag ik een Cybertruck bij ons in het dorp rijden. Ik ben hem gevolgd en toen hij parkeerde, heb ik mijn auto ernaast gezet. In het echt viel hij toch wat tegen qua ontwerp en zeker qua grootte. Bovendien was ik erachter gekomen dat de Cybertruck uiteindelijk veel duurder was dan de F150. Wat nu? Na een halfjaar van twijfel heb ik vorige maand de knoop doorgehakt en mijn benzine-Ford ingeruild voor de elektrische versie.

De overstap naar elektrisch rijden is groter dan ik dacht. Het grote scherm in het midden van het dashboard opent de tientallen mogelijkheden, maar vraagt wel om keuzes en in het begin weet je van de helft niet wat het precies doet. Een van de bijzondere keuzes is ‘one pedal’, waarbij je het gaspedaal ook gebruikt om te remmen. Als je het loslaat, remt de auto, gaan de remlichten aan en tegelijkertijd wordt je accu opgeladen. Als je te dicht bij een andere auto of bij een obstakel dreigt te komen, gaat ie ook remmen of waarschuwen.

Het is wennen, en dat geldt ook voor de onwaarschijnlijk snelle acceleratie van de zware pick-uptruck. Van 0 tot 100 in 4 seconden, sneller dan een straalvliegtuig bij de start. En dan natuurlijk het handsfree automatisch rijden. Deze auto's beginnen op vliegtuigen te lijken. En dat alles zonder motorgeluid. Ik ben helemaal om!

Het kan nog even duren, maar je ziet waar we naartoe gaan. Automatisch elektrisch rijden en vliegen zonder bestuurders en zonder geluid.